One Piece Rpg

Sabah olmuştu ancak bu güne kendi isteğimle değil ağrılarımla kalkmıştım. Hapın verdiği güç tartışılmazdı ancak ağırısı gücünden bile fazlaydı. Ben yataktan kalkamayacağız dediği zaman bu kadarını kastedeceğini sanmamamıştım. Kapı açıldı ve Shouta içeri girdi. Oh be sonunda bize ağrı kesici vereceksin değil mi velet. Ancak bize verdiği tek sey yemekti. Yemeğimi öyle acı çeke çeke yemiştim ki zehir yemekten bir fakı yoktu.
Lanet olsun şimdi de tuvaletim gelmişti. Ayağa kalkamıyordum nasıl gidebilirim ki tuvalete Ama idris sanki çözüm bulmuş gibi " Eeeeeee, şey,anlarsın işte tuvalete gitmemiz gerekiyor.Ama bildiğin gibi hareket edemiyoruz.Bize bir LAZIMLIK getirir misin?Ama bunu diğer herkesten gizli tutmalısın genç adam çünkü bunun duyulması bizim için kötü olur.Sana güveniyorum" dedi. Lazımlık mı ah idris ah ama benimde kullanmam gerekecekti. 10 dakika acılarla geçtikten sonra Shouta lazımlıkla içeri girmişti. İdris kullandıktan sonra çok kibar bir sesle utanarak " Ben de kullanabilir miyim?" dedim. Ben bu hallere düşecek adam mıydım be. Ama İdris kullandıysa benim kullanmam sorun olmayacaktı. Hem benle de dalga geçemezdi. Sonuçta o da kullandı. Belki gemide tuvaleti bulamayıp güverteden bile işemiştir kim bilir. "Sende mi tabii utanmana gerek yok insanlık hali" deyip lazımlığı çocuğa çocukta bana verdi. Ohhh rahatladım be. İşemem vücudumun ağrısını bile geçirmişti sanki.
Shouta arada gelip istediğimiz bir şey olup olmadığını soruyordu. Bazen geldiğinde yemek getiriyordu. Ancak yemeğin zevki de hiç çıkmıyordu. Böyle acı dolu bir günde hiç bir şey yapmadan yatıyorduk ikimizde. Sonunda gece olmuş ve yatmıştık. Sadece bugün olması dileğiyle bu acılarımız diye kapattım gözleri.

Gokudera elinde posterlerle odaya geri gelmişti.Bilgileri anlatmaya başlamıştı. Midnight eski bir sokak dövüşçüsü Lucas ise bir kılıç ustası imiş.Garip bir durumda bu ikisinin ezeli rakip olmalarıydı.Ama bu bizim için fazla bir sorun oluşturmazdı.Gokudera tanıtımı bitirip kendi fikrini belirtti.Gokudera bu ikisinin dost olabileceği ihtimalini de göz önünde bulundurmamız gerektiğini söyledi.Ama gokuderanın teklifi  Midnight saldırmamız yönündeydi.Bende bu fikri tutmuştum.Çünkü yumruk yumruğa dövüş benim tarzımdı ayrıca adam kılıç kullanmıyordu bu da benim için bir avantajdı.Diğer herifinde fazla bir sıkıntı çıkaracağını zannetmiyordum ama klıçtan uzak durmam gerekiyordu.

Tamam G. Midnight saldırıyoruz.Bu herifi avlayıp can sıkıntımızı giderelim deyip yola koyulduk.Bekle bizi Midnight bu yapacağın son dövüş olacak.

Lanet olsun gözlerim adamı görmemişti. Sadece kendimi yorduğumla kalmıştım. Yoksa bu herif de mi peşimizden geldiğimizi anlamıştı. Zaten sorduğumuz heriflerden bazıları yalan söylüyordu. Piçler koruyordu Midnight'ı. Kafalarına oku saplamak istemiştim ama bir yararı dokunmazdı bize. Çoktan akşam olmuştu bile tüm günümüz birisini aramakla geçmişti. Lastik çocuk da bunu fark etmiş olacak ki "Hey kızıl çocuk hadi sığınağa dönelim" dedi. Şu an için yapılacak en uygun hareket buydu. "Yürü bakalım" dedim isteksiz bir şekilde. Zaten artık bu köle işini yapmak istemiyordum. İlk başlarda her ne kadar heyecanlı ve para kazandıran bir iş olarak gelse de suçlu bile olsa insanların hayatlarıyla oynamak gereksizdi. Bu işi yapmayacağımı İdrisovic'e söylemem lazımdı. Bu kolay olacağa benzemiyordu. Hevesli gibiydi. Neyse ilk sığınağa dönelim de sonra hallederiz bu işi. Sığınağa doğru yürümeye başladık.

Sığınağa döndüğümüzde elimizde bir hiçlikle döneceğimiz için nasıl karşılanacağımızı merak ediyordum. Fakat hiç kimse bizle ilgelenmiyordu. İlgilerin tek bir odağı vardı o da kızılın arkadaşı ve bize yardım eden Kirito idi. Ne olduğunu merak edip birisine sorduğumda 50 000 000 beli ödülü olan bir adamı yendiğini söylemişti. Bu gerçekten çok büyük bir olaydı. Keşke bizim tayfamıza katılsaydı. Neyse bu gece parti vardı dağıtmanın tam zamanı "Hey kızıl elimize bir şey geçmedi diye üzülme eğlenmene bak" diye bağırdım. Sakelerden ardı ardına içerek.

Sonunda bugünün boş geçmesini unutuyordum. Eğlenmeye başlamıştım bile. Ancak sarhoşun teki yanımıza gelip konuşmaya başladı. Dediğinden hiç bir şey anlamasam da "Hmm... Tamam ben hallederim onu" dedim ve çekip gitti. Oh başımızdan savmıştık onu. Eğlenmeye bakalım artık dediğimde Shouta'yı görmüştüm. Elinde meyve suyu bu kadar korsanın arasında çok yalnız gözüküyordu. Acaba yanına mı gitseydim yoksa yatıp uyusa mıydım? Hayır küçük bir çocuğun böyle olmasına dayanamazdım. "Sen istersen yat ben birazdan gelirim" dedim lastiğe sonra ise shouta'nın yanına selpeyerek gittim. Giderken bir kaç adama da çarpmıştım ama kimse önemsemiyordu. En sonunda yanına vardığım da "Parti güzel geçmiyor ha?" dedim. Elimdeki içkiden bir yudum alarak.

Shouta üzgün bir şekilde bana dönüp "'Bilmem ki iyi geçiyor baksana herkes eğleniyor ve içiyor ama benim yaşım yetmediği için hep meyve suyu içiyorum babam hiç izin vermiyor" dedi ve ağlamaya başladı. Herkes o kadar sarhoştu ki kimse onun ağladığını farketmiyordu. Ah tüm üzüntüsü bunun için miydi? Ne yani sadece içki mi içmek istiyordu ben ise başka problemleri var sanmıştım. Böyle durumlarda ne yapacağımı bilmiyordum içki veremezdim babası beni öldürürdü. Ona herkesin yaptığı gibi bir konuşma yapacaktım. "Shouta bak buradaki herkese, sen ağlıyorsun ancak benim dışımda kimse fark etmedi değil mi? Sen de mi böyle olmak istiyorsun? Leş kokan beyinsiz varlık mı? Kendi bilincinde olmadan hayatında hatırlayamayacağın bir gece olmasını mı istiyorsun? Bu içki özeneceğin bir şey değil evlat. Biliyorum bu söylediklerim sana herkesin söylediği gibi geliyor ama bu doğru." dedim eğilip onun göz yaşlarını silerek.

Haha bu çocuk harbi kafayı yemiş. İlla içmek mi istiyordu. Bir de delirmişti üstüne içmeden sarhoş olmuş bu. Eline aldığı sake şişesini alıp yere attım. Tuttum elinden "Bak seni uyardım. Böyle sevimli bir amca olarak kalmak istedim ancak sen beni dinlemedin. İçmek mi istiyorsun bunu" diyerek elimdeki sakeyi gösterdim. "Al buyur iç" diyerek yere döktüm hepsini. "Ha o kadar çok içmek istiyorsan gel babanın yanında iç" diyerek kaptanın yanına doğru götürmeye başladım. Böyle çocuklarla uğraşamazdım. Bana kalsa içsin ondan sonra başına gelecekleri onun bir daha içmesini engelleyecekti ama babası. Babası sorundu işte. Kaptanın yanına doğru ilerledim. Kaptanın yanına vardığımda ise "Çocuğunuzun bir problemi varmış. İsterseniz siz uğraşın "diyecektim.  Sikerim böyle işi hem gelmiş partiye içki içmeye hem de çocuğunu getirmiş. Ne mal adamlar var bu dünya da.

Kaptanın bu kadar pislik birisi olacağını tahmin etmemiştim. Sadece uyarır veya küçük bir ceza verir sanmıştımç Ama ağzından kanlar gelinceye kadar dövmek... Bu ne biçim bir terbiyesizlikti. Büyük ihtimal alkolün etkisiyle yapıyordu bunları çünkü ona nasıl sevgiyle yaklaştığını görmüştüm. Etrafta ise kimse karşı çıkacak gibi durmuyordu. İçkinin etkisiyle bana gelen cesaretle kaptanın tekmesini durdurdum. "Kaptan şu an biliyorum bana da kızgınsınız ama içkinin etkisiyle telafi edemeyeceğiniz hatalar yapmayın. Sakin olun lüften" dedim. Eğer bu söylediklerimin üzerine sakinleşirse Shouta'yı alıp odama götürecektim. Eğer bana daha fazla kızarsa ben de yine onu sakinleştirmeye çalışacaktım. Bir babanın böyle yapmaması gerekiyordu. Ben babamı tanımadığım için bilemem ama benim kafamda kurguladığım baba rolü buna uygun değildi.

Kaptan bana bakıp "Sen buna karışamazsın pislik" deyip bana bir yumruk atmıştı. Yumruk o kadar sertti ki beni havaya uçurmuştu. Kaptansın saygımız var sana ama hiç düşünmeden vurman beni gerçekten sinirlendirdi piç. Kaptana sinirli sinirli bakarken arkasındaki reisi gördüm. Yüzü karanlıkta seçilmese bile o sinirle parlayan gözleri... Siktir o da mı bana sinirlenmişti. Ben ne yaptım ki şimdi asıl sinirlenmesi gereken kaptandı ki zaten öyle olmuştu. "Ben evlatlarımı böyle eğitmem çünkü bir kalbim var ama sen yaşama hevesi olmayan canavarın tekisin" deyip kaptan arkasına dönene kadar yumruğu geçirmişti. Tıpkı bana olanları dışarıdan izliyordum ancak o kadar hızlıydı ki sadece kaptanın düşüşünü görmüştüm. Küçük bir olay ne kadar da büyümüştü. Bunların hepsi benim suçumdu. Ancak reisin kaptanı uçurması ve kaptanın betonları dahi yıkması benim ne kadar güçlü tayfaya dahil olduğumu gösteriyordu. Reis yanıma doğru yaklaştı. Hassiktir simdi bana dalacak lanet olsun neden gittiysem Shouta'nın yanına bıraksam da ağlasaydı tek başına. "Sen tayfamıza yeni katılan bu çocukla artık sen ilgileneceksin artık oda sis korsanlarının bir parçası" demişti. Lan şimdi de başıma küçük bir çocuk kalmıştı. Kaş yapayım derken kendimi öldürdüm lan. Tamam Shouta sise faydalı olabilir ama sorumluluğunun bana verilmesi bu cidden saçmaydı. Hem küçücük çocuğu kim neden korsan tayfasına sokardı ki? Şimdi atarlanamazdım yoksa bana da geçirirdi bir yumruk. Zaten bana bir şey söylememe fırsat kalmadan doktorların yanına gitmişti. Ben de doktorlardan durumunu öğrenip yatmaya gidecektim. İçkinin ve bütün gün gezmenin yorgunluğu şimdiden etkisini göstermeye başladı bile.

Shouta iyileşecek gibi duruyordu. Hem reisin dediği gibi denizlerde çok güçlü olabilirdi ve bu güç sisi yükseklere taşırdı. Tek sorun küçük olduğu için kendini koruyamayacak olmasaydı. Bu yüzden sorumluluğu bana verildi ya. Bu küçük piç başıma dert olacak fakat onu korursam bu güçten faydalanabilirdim. Hem Kirito'nun yeni kaptan olması çok sevindirici bir haberdi. Belki de bizim tayfaya katılmaması onun için hayırlı olmuştur. Fakat merak ettiğim tek şey bu yeni görevdi? Tayfasına yeni katıldığımız halde ve bizden güçlülerin bulunduğu bir tayfada niye seçiyordu ki bu kaptan? Ancak geçenkinden tehlikeliyse yine o hapı içmek zorunda kalabilirdim. "İyi geceler reis. Yarın ilk işimiz yanınıza gelmek olacak. Yarın kaptanı görebilecek miyim peki? "diye sordum. Cevabımı aldıktan sonra odama gidip güzel bir uyku çekecektim. Zaten yorgunluğum üst düzeyde olduğu için kafamı koyduğum gibi uyuyacağıma şüphem yoktu.