Güneş yeni yeni kendini göstermeye başlamıştı. Odasından içeri doğru giren ışık huzmesi, uzun süredir açık olan gözlerini kırpıştırıp, sonunda kendine gelmesini sağladı. Gözleri bütün gece boyunca kapanmamış ve yenilgisini her hatırladığında ateş saçarcasına daha da açılıp kendine gelmesini sağlamışlardı. Aradan ne kadar süre geçti bilinmez eğitim saatinin başladığını belirten çan sesiyle irkildi. Çoktan hazırdı, yanı başında duran masanın üstündeki kılıcını beline geçirip, hızla odasından dışarı çıktı. Hırs bütün vücudunu doldurmuşa benziyordu. Aynı şekilde kumandanı ya da Tenji'yi görürse de tekrar saldırıp saldırmayacağını düşünüyordu. Ama Tenji'nin yaralı oluşu, kumandanın da her eğitime katılmayacağını düşünmesi bir sorun çıkmayacağı konusunda içini ferah tutmasını sağlıyordu. Kapıdan çıkar çıkmaz kalabalık bir asker topluluğuyla karşılaştı. Yavaşça subayların bulunduğu kısıma geçip yerini aldı ve beklemeye koyuldu.
-- Edited by Rayleigh on Thursday 19th of July 2012 03:49:30 PM
Senin dışında karargahtayard bir subay, bir yüz başı, bir de kaptan vardı. Şimdiden yüzbaşıyı ağır yaralamış ve kaptanla kavga etmiştin. Kariyerim için ne hızlı bir başlangıç diye düşündün. Sabah karargahtan dışarı çıktığında askerler önünde hemen sıraya girdiler. Saf saf dizilen iki yüz kadar asker sabah içtimasını başlatmanı bekliyor. Fakat sen bu konuda ne yapıcağını bilmiyorsun. İlk günkü olaylardan sonra askerler sana karşı temkinli davranıyor. Gülünç bir şeyler yaparsan bu karizmayı bozabilirsin
-- Edited by Roger on Monday 2nd of July 2012 02:12:28 AM
" Sayım astsubaylar tarafından kalkış saatinde yapılır yani içtimadan iki saat önce..." Arkandan gelen sesle beraber geri dönüp bakıyorsun gelen dün seni odana bırakan Subay... yanına kadar gelip elini dostça omzuna koyuyor; "Çavuş ! Rapor ver." Asker saflarının arasından koşarak gelen iri yapılı siyahi bir adam yaklaşarak. "Kalkış ve kalkış talimi sorunsuz tamamlandı. Sayım yapıldı: iki yüz seksen altı er İçtima için hazır.Subay Clark." Adamın adı Clark.. Ve anlaşılan o burda senin istediğin otoriteyi çoktan kurmuş. Düzgün giyiminden ve konuşmasından yabancı olduğunu anladığın subay sana doğru: "Ne dersin askerle bir devriyeye çıkalım mı ?, normal birini gör miyeli çok uzun zaman olmuştu."
-- Edited by Roger on Monday 2nd of July 2012 02:13:21 AM
Clark cevabını alır almaz çavuşa dönüp: "Standart devriye düzeni alın. Herkes görev yerine geçsin."diye haykırdı. Bir anda büyük bir koşuşturma başladı. Üç yüze yakın asker bir anda tek tek sayılabilecek kadar açılmıştı arazide. Clark bir iki saniye durdu. sonra: "iki saat içinde tüm civar köylerdeki görev değişimleri tamamlansın." Açıklama yapmak için sana döndü. Sonra vazgeçti sohbeti yürüyüşe ayırmıştı... Yürümeye başladıktan 20 dakika kadar sonra konuşmaya başladı: "Adam eski bir özel eğitim subayı. Hani şu kişisel gelişim uzmanı dediklerinden... Tek sorumluluğu Gelen Subayların iyi yönlerini görüp geliştirmeye başlamak. Civardaki bir çok subay bu karargahtan geçmiştir. Buraya senden iki hafta önce geldim ve aynı olayları ben de yaşadım." Durdu gömleğinin düğmelerini açtı: "Bak bu yara o zamandan kalma... Ben geldiğim zaman da benden iki hafta önce gelen başka bir yardımcı Subay vardı ve onun içinde aynı şeyler geçerliydi..." Kılıcın kınından çıkardı, rastgele bir ağaca doğrulttu ve hızla avucunun içinde çevirdi. Dönmenin etkisiyle kılıç doğrultusunda oluşan spiral bir rüzgar dalgası ağacın gövdesinde bir delik açtı. " Mesafe tam 7 metre ve kusursuz bir delik. İşte adamın iyi olduğu tek konu bu. Bu kadar kuvvetli olmasını sadece iki haftada sağladı."
-- Edited by Rayleigh on Sunday 1st of July 2012 05:40:48 PM
-- Edited by Roger on Monday 2nd of July 2012 02:14:05 AM
Bütün askerlerin kendisine baktığını gören Shinsuke bulunduğu yerden bir adım daha öne çıktı. Bütün gözler üzerinde olmasına rağmen, pek aldırış ettiği söylenemezdi. Ancak şimdiye kadar sergilediğinden daha sert ve kararlı bir ses tonuyla bir an önce söze girdi. "Günaydın. Ben, Takasugi Shinsuke, bugünden sonra beni bu karargahta subay olarak göreceksiniz. Geldiğim ilk günden itibaren hepinizi aylak ve boş vermiş gördüm! Şimdiye kadar ne şartlar altında çalıştınız bilmiyorum ama ben etrafımda böyle şeylere müsaade etmem. Kim olursanız olun eğer haddinizi aşarsanız olacakların sorumluluğunu kabul etmem! Şimdi sağdan say!" Bunları söylerken oldukça sertti ancak her zamanki o soğukluğunu da korumayı başarmıştı. Düne göre daha iyi hissettiği sağ elini kılıcının üstüne koyup, bir yandan da askerleri gözetlemeyi sürdürdü. Belki ilk günden fazla iddialı konuşmuştu ama bir yandan da karşısında şimdiye kadar gördüğü bütün disiplinsizliklere son vermeye de kararlıydı.
Son olarak karşısındakinden "Ne dersin askerle bir devriyeye çıkalım mı ?, normal birini gör miyeli çok uzun zaman olmuştu." lafını duydu. Shinsuke devriye teklifini duyunca şaşırmıştı. Ancak sonunda çevresindeki en normal adamın adını da öğrenebilmişti. Bu durumsa her şeye rağmen bütün herkese olduğu gibi ona karşı da içten içe nedensiz bir tiksinti duymasına engel olmuyordu. "Diğerlerine göre benim de pek normal olduğum söylenemez." diye geçirdi içinden. Yine de yaşayacağı yer hakkında daha fazla şey bilmek istiyordu elbette. Karşısındakini başıyla onaylamakla yetindi, her ihtimale karşı hala temkinliydi.
Shinsuke karşılaştığı güç gösterisini her ne kadar belli etmese de adeta hayretlerle izliyordu. Doğrusu Clark denen adamdan bu kadar net ve güçlü bir saldırı beklemiyordu. Yine de hala dışına pek renk vermeyerek karşısındakini sessizce takip etmeye devam etti. Belki de sonunda.. En sonunda aklındakileri faaliyete geçirebileceği güce birkaç adım da olsa yaklaşacaktı. Aradığı gücü elde etmesinde bu yerin az ya da çok bir katkısı olacağı da şimdiden belliydi işte. İstediği bu güce sahip olmak içinse aylarca yıllarca bile çalışmaya hazırdı, yeter ki bu isteği gerçekleşip de aradığı gücü damarlarında hissetsin bunun için her şeyi göze almaya razıydı. Yeterli gücü olmadan aklındakileri hayata geçiremeyeceğini biliyor ve de kahroluyordu ama en ümidini kaybetmeye başladığı sıralarda artık yeni bir ışık doğmuştu kendisine. Denizcilerin gücünden yararlanmak hiç de mantıksız bir sebep değildi yapacakları için. Zaten tamamen bunun için seçmişti denizci olmayı da ama yine de şansının bu kadar çabuk döneceğini, yüzüne bu kadar çabuk gülüneceğini hiç beklemiyordu. Shinsuke içten içe adeta kahkahalar patlatıyor, olacakları keyifle bekliyordu.
Clark devam etti: "Bölgede bir şehir merkezi ve şehre bağlı 5 köyden sorumluyuz Askerler her gün devriyeden sonra köye gidip ordaki lerle nöbet değiştirirler köy ve şehir merkezindekilerle beraber toplam 350 kadar asker var... Ne dersin burada dayanabilecek misin?"
"... Ne dersin burada dayanabilecek misin?" Shinsuke sonunda keyfini daha fazla saklayamadı ve az da olsa sırıttı. Kontrolü sayı ne kadar fazla olursa olsun elinde tutacak ve ardından da güç toplayacaktı, bundan emindi. Karşısına ne tarz güçlükler çıkarsa çıksın o en iyisini yapacaktı. Karşısına çıkan ufacık bir ümit ışığı bile buna yeterdi. Tam buranın kokuşmuş bir yer olduğunu düşünürken, güç kazanabileceğini duymak ona her dakika keyif veriyordu. En sonunda "Bana kendimi geliştirmem için neler yapmam gerekir, biraz bunlardan bahsetsene." diye sordu Clark'a.
Clark gülümsedi artık senin karakterini çözmüş sayılırdı... "Kumandandan nefret etmen yeterli... Ama yaşamak istiyorsan. Şafak talimlerinde ne emrediyorsa yapmalısın. Ne olduğunu yakında anlarsın. Dün bana söylediklerinden anladığım kadarıyla rüzgar savurma tekniklerin var ve bunların gelişmesi gerekiyor. Öyle değil mi ?"
"Tekniklerimi tek bir cümleyle sınırlayamayız." dedi. Bir anda ne olduğu anlaşılmadan kılıcını çekmiş ve Clark'a doğru hızlı bir hamle yapmıştı. Clark'ın böyle bir hamleyi beklediğini hiç sanmıyordu. Anlaşılan Shinsuke yeterince yalnız kalmalarından bıkmış ve karşısındaki adamın ortamın ıssızlığını bozan tavırları da yaşadığı tiksintiyi daha da artırmışa benziyordu. Kontrol edemediği nefret duygusu sonunda karşısındaki adama saldırmasını sağlayacak seviyeye getirmişti onu. Amacı belki de sadece az önce görmüş olduğu güce karşı kendisini test etmekti. Her ne olursa olsun tam olarak karşısındakini öldürmek için vurmuştu. O tam olarak böyle birisiydi, bütün sessizliğine rağmen yeri gelince içindeki hayvani isteklerini bastıramayan canavar ruhlu birisi.
Shinsuke rakibinin gücünün farkında olmasına rağmen bu kadar etkili bir karşı saldırı beklemiyordu. Kılıcını sıkıca kavrayarak aynen kendine doğru gelen girdaba benzer bir saldırı savurup ardından da kendini girdabın yolundan kenara doğru zar zor atmaya çalıştı.
-- Edited by Takasugi Shinsuke on Tuesday 3rd of July 2012 05:24:36 AM
"battojutsu." Kılıcıyla seninki savurduktan sonra ilk söylediği söz bu olmuştu. Sen avantajlıydın ve kılıcını önce çekmiştin ama yine de seni bu kadar kolay karşılaması gerçekten zordu. Kılıcını o kadar hızlı çekmişti ki etrafta ki havanın hareketlendiğini hissettin. Komutanın sözlerini anımsadın: "Rüzgarı kullanmak" "battojutsu: kılıç çekme tekniklerini içeren bir sanattır... Senin farklı olmanı beklemiştim..." Dedikten sonra kılıcını hızla avcu içinde çevirdi ve bir anda sana doğrulttu: Girdap şeklinde bir rüzgar dalgasının üstüne geldiğini gördüğünde adamla arandaki güç farkı da ortaya çıkmıştı...
Düşmanın sana uzak mesafeli bir rüzgar tekniği uygulamıştı ve bu konuda bu sefer avantaj sendeydi kılıcınla girdabı sönümledin. Bu çok zor olmamıştı fakat rakibinin gücünü fark etmiştin. Daha yakından gelicek bir saldırıyı karşılayamayacağın ortada... Kaçmak saçma olurdu bu dövüşü sen başlatmıştın. Ve kendini bu duruma sen düşürmüştün... Clark sana doğru kendini itti ve kılıcını çoktan geri koyduğu kından tekrar hızla çekti."Battojutsu" Bu sefer kılıcını elinde çevirmek yerine direk üzerine atıldı. Bileğin daha bir önceki saldırıyı yeni atlatmıştı fakat bu çok daha kuvettliydi. Kılıçlarınız havada çarpıştığı anda Clarkla arandaki güç farkın anladın bu adam iki haftada gücünü belkide ikiye katlamıştı. Saldırıyı çok zor karşıladın bileğinin incindiğini farkettin.
Shinsuke incinen bileğini diğer eliyle kavrayarak hemen destek oluşturdu. Karşısındakinin gücü tahminlerini aşıyordu. Biraz daha bu şekilde beklerlerse işin sonu hiç de düşündüğü gibi bitmeyecekti. Bir yandan bileği daha fazla hasar görmesin diye diğer eliyle destek uygularken diğer yandan da tüm gücüyle kılıcına yükleniyordu. İçinden tam da dövüşmek istediğim gibi güçlü bir rakip diye geçiriyordu. Karşısındakiyle göz göze gelince dikkatini dağıtmak için gülümsedi, fakat bu yüz ifadesi birkaç saniye sürmüştü. Hemen ardından Clark'ın yüzüne doğru haykırıp sonra da tükürükler saçmaya başladı, bir an önce karşısındakinin şaşkınlığından faydalanarak karnına doğru sert bir tekme savurdu. Kılıca daha fazla karşı koyamayacağını düşünüp hemen geriye çekilerek ikinci bir saldırı ihtimali için kılıcını diğer eline aldı. İsabetli olursa karşısındakinin nefesini kesebilecek bir tekmeydi, bu yüzden de onun tepkisine göre tekrar saldırmayı düşünüyordu.
-- Edited by Takasugi Shinsuke on Friday 6th of July 2012 07:20:16 AM
Clark yediği tekmeyle iyice sinirlenmişti. Aslında tekmenin ardından hız saldırmaya devam edebilseydin bir şansın vardı ama sen geri çekilmeyi seçmiştin. Clark genelde sakin biri olmasına reğmen. Yüzü şimdi sadeee nefretle şekillenmiş gibiydi. "Bu işe bir son vereceğim. Ve sonra hiç bir şey senin için daha iyi olmayacak." Kılıcın hıclı kınana soktu. bacaklarını yere bükterek bir sumocu gibi yerden güç aldı. Sonra hızla kılıcını kınından çekerek sana doğrulttu ve be çok hızlı bir saplama hareketi yaptı. "batojutsu : rüzgar mermisi " Aranızdaki bir metreye rağmen sanki kılıcı etine değmişçesine bir acı çektin. Yahut göğsünden vurulmuş gibiydin. İki kaburganın arasından kan sızdığını hissettin... göğsünün orta yerinde saplanmış bir kılıç deliği vardı. Ama sana hiç bir kılıcın saplanmadığına eminsin. Rüzgar bir kılıç gibi göğsünü delmişti.Hareket edemeyecek kadar kasıldı vücudun. Yüzünü kaldırıp Clark'a baktığında: kılıcını kınına soktuğunu gördün. O arkasını dönüp giderken nefesin kesildi. Sanki boğazın alçıyla kapatılmış gibiydi. Nefes alamamanın telaşı vücudundaki her bir hücreye yayıldı. Öyle ki çıldırmış gibi koşmak istiyordun ama hareket dahi etmen çok zorlaşmıştı. Dizlerinin üstüne düştün ve düşmenin etkisiyle gayri ihtiyari öksürdün. Boğaz doluşu kan sanki özgürlüğe kavuşmuş gibi fırlayıp gitti ağzından. Ağzın kanla doldu bir anda tüm kanı ağzından boşalttığında boğazında temizlenmişti... Sen kana kana nefes almaya başlarken; ağzını kenarlarından hala kan sızıyordu. Beynindeki tek his kandı: Kan kokusu... kan hissi... kan tadı... Sonunda baştan beri içinde büyüttüğün kan hırsı; Arzularına erişmişti... Artık dünyadan soyutlanmıştın ve hiçbir şeyin farkına varamıyordun. Son bir his dışında: Yavaşça süzülen vücudunun yere yığıldığını hissedebilmiştin. Ama bu düşüş çok yumuşak gelmişti. Sanki, sanki... Ölüm gibiydi belki de ölüm budur diye geçirdin içinden Ardından gözlerin kapandı ama sen farkına bile varmadın...
Upgrade
Karakter Statları +1
-- Edited by Rayleigh on Friday 6th of July 2012 09:26:51 AM
out: Abi benim orada geri çekilmekten kastım tekmenin isabet edip etmediğine karar veremeyeceğim için ne olacağını beklemekti.. Daha önceki yazdığım RP'de de buna sen karar veremezsin demiştin o yüzden ikinci bir saldırı yazsaydım eğer tekme de isabet etmiş gibi olacaktı, ondan tekmenin isabetini beklemiştim.. Neyse..
out: Sen "Kılıca daha fazla karşı koyamayacağını düşünüp hemen geriye çekilerek ikinci bir saldırı ihtimali için kılıcını diğer eline aldı." Demişsin bunu yerine ardarda kılıç savurmaları yapabilseydin eğer bir şans yakalamış olucaktın. Fakat bileğin incinmiş olduğu için böyle bir şansın pek yoktu zaten...
