Görünmemek için denize dalmıştım karaya doğru yüzüyordum. Ama su çok soğuktu ve üşüyordum. Sonunda sudan çıktım. Ama karar vermiştim denize açılacak ve o kızı çok büyük bir korsan olarak etkileyecektim. Cebimde sadece 1 ekmek parası vardı. Birde o kızın kamarasından aldığım kırmızı renkli uzun kollu bir kazak. Eve gidersem fikrimi değiştirebilirler diye eve gitmek istemiyordum. Kıyafetlerim ıslaktı. ama "Nasılsa kurur"diye düşünüyordum. Hemen balıkçıların teknelerinin olduğu yere gittim. Amacım birini çalmaktı.
rp dışı: biraz kötü oldu idare edin ilerledikçe dahada düzgün yazarım:)
-- Edited by Rayleigh on Thursday 19th of July 2012 03:50:30 PM
Sen gemilerin birine çalmak için yaklaştığında kimse ortalarda yoktu. Elini bir kayığın üstüne koyuyorsun tam kendini ona doğru çekicekken biri elini tutuyor. adamın üzerinde zengin ve doğulu kıyafetler var bir soyluya benziyor adam sana doğru yaklaşıp soruyor: "Delikanlı basit bir hırsız mı olmak istersin yoksa bir korsan mı"
Ben gemilerin birine çalmak için yaklaştığımda kimse ortalarda yoktu. Elimi bir kayığın üstüne koyup tam kayığa atlayacaken elimi zengin ve soylu görünümlü bir adam tuttu ve bana"Delikanlı basit bir hırsız mı olmak istersin yoksa bir korsan mı". bende öncelikle adamın tuttuğu elimi sertçe çekiyorum. Adama karşı biraz sert bir surat ifadesi takınmaya çalışarak "Tabikide çok büyük bir korsan olacağım ama bundan sana ne"diyorum
Adam eline bir kağıt parçası sıkıştırıp gidiyor. avcun açtığında bir wanted posteri görüyorsun. Ve üzerinde Kaplan gözü korsanlarında birinin resmi var. Başını kaldırdığında adam ortadan çoktan kaybolmuştu
Adam yüz ifademe aldırış etmeden elime bir kağıt verip sanki hiç karşılaşmamışız gibi gidiyor. Bende hemen kağıda bakıyorum. Kağıt kaplan gözü korsanlarından 12 milyon beli ödüllü şişman keşiş'in aranıyor posteri. Kağıda bakmayı bitirdiğimde adamı göremiyorum. Biraz etrafıma bakındıktan sonra "Neyse ne" diyip kayığa atlıyorum. Posteride kazağımın içine koyuyorum. Ve kürek çekmeye başlıyorum. Ama içimden "O adam kimdi ve niye bana bunu verdi?" diye geçiriyorum.
Yaklaşık 1 saat kadar kürek çektikten sonra kollarım kopacakmış gibi ağırıyor. Kıyafetlerim hala tam olarak kurumadı ve üşüyorum. Ama o kızı düşündükçe ısınıyorum. Sonunda kürekleri bırakarak kayığı dalgalara emanet ediyorum. Koynumdan adamın verdiği aranıyor posterini çıkartıp incelemeye başlıyorum.
rp dışı: gm gelmezse intihar edip rp yi bitiririm uleeyn :D
Aklına kızın korsan olduğu geliyor ve belki onun da bir aranıyor posteri vardır diye geçiriyorsun içinden... Kayığı alırken ne kadar yanlış bir tercih yaptığını farkediyorsun. Çok güç sarf etmene rağmen çok az yol alıyor. Ve tam o sırada bir tekne karşıda belirmeye başlıyor... Oraya gitmek yada gitmemek arasında kalıyorsun, derken bir ikinci ve üçüncü beliriyor tekneler tıka basa insan dolu... ürek çekmek için pek mecalin kalmamış gibi ama yavaş yavaş yaklaşmak iyi olabilir gibi belki de bir tekne kazandırır...
Yaklaştığında tıka basa dolu 7-8 kadar tenke olduğunu farkediyorsun seni farketmiyecekleri bir noktaya geldiğinde daha fazla yaklaşmak yada yoluna devam etmek konusunda tereddüt ediyorsun.
Out: Sağ ol
-- Edited by Rayleigh on Wednesday 4th of July 2012 12:49:35 PM
3 değil daha fazla tekne olduğunu fark ediyorum. Şimdi gidip gitmemek konusunda tereddüt ediyorum. Ama "Ben artık bir korsanım. Korkmamalıyım." diye kendimi cesaretlendirip kürek çekmeye devam ediyorum. "Teknedeki insanlar çok umutsuz görünüyorlar. Belkide onları tayfam yaparım."diye içimden geçirerek yaklaşmaya devam ediyoru.
-- Edited by muslu on Wednesday 4th of July 2012 01:46:39 PM
İyice yaklaştın ve teklelerle aranda birkaç metre kaldı. Artık onlarla konuşabileceğin bir mesafeye geliyorsun. Bazıları sana sesleniyorlar: "Bayım bize yardım edin." ya da "Lütfen beni gemine al." Sesleri neredeyse bütün teknelerden geliyor. Bu adamlara ne olduğunu iyice merak etmeye başlıyorsun. Ağlayan bir çocuk sesi duyup kafanı sol tarafa çeviriyorsun. Aralarına girdiğin iki tekneden soldakinde üstüste yığılmış denebilecek kadar çok insan var. 3-4 yaşlarında bir kız çocuğu annesinin kucağında ağlıyor... "Anne evimize gidelim lütfen." Kızını avutmaya çalışan kadının üzerindeki kanı görüp duraksıyorsun fakat kısa sürede kanın başka birinin kanı olduğu anlaşılıyor. kadın hemşire olabilir yada onun gibi birşey. Tekne de yaralı biri var. Hatta bir kaç kişi. Belki bütün teknelerde buna benzer yaralılar vardır diye düşünüp bakmak için döndüğünde birinin senin kayığına tırmanmana başladığını görüyorsun. Adam bir yandan kendini yukarıya çekmeye çalışırken bir yandanda yalvaarıyor: "Lütfen bayım, Lütfen beni kurtarın teknemiz çok kalabalık bu kadar kişiyle asla başaramayız."
-- Edited by Rayleigh on Wednesday 4th of July 2012 02:41:18 PM
-- Edited by Rayleigh on Wednesday 4th of July 2012 04:09:47 PM
3 tane içi tıka basa dolu tekne görünüyor. Tekneler insan dolu ama sanki insanlar zorla o teknelerdeymiş gibi. Tekngelerden birini çalma ihtimalim olabilir diye düşünüp küreklere son kalan kuvetimle asılıyorum...
Biraz sonra teknere iyice yaklaşıyorum. Ama onların beni gördüklerini düşünmüyorum.
Tekne de yaralı biri var. Hatta bir kaç kişi. Belki bütün teknelerde buna benzer yaralılar vardır diye düşünüp bakmak için döndüğümde birinin benim tekneme tırmanmaya başladığını görüyorum. Adam bir yandan kendini yukarıya çekmeye çalışırken bir yandanda yalvarıyor:"Lütfen bayım, Lütfen beni kurtarın teknemiz çok kalabalık bu kadar kişiyle asla başaramayız." Çaresizce adamı geri suya düşürüyorum. Öncelikle ne olduğunu, bu adamların kimler olduğunu ve neden bu halde olduklarını öğrenmek istiyorum. Adamı suya attığımdan diğer adamlar bana yavlarmayı kesiyorlar ama başka çareleri yokmuş gibi yardım ister gibi bak bakmayı sürdürüyorlar. Bende sessizlikten faydalanıp "Siz kimsiniz?Sizi bu hale kim getirdi?" diye bağırıyorum.
Adamı suya atmanla bir sessizlik oluşuyor. "Siz kimsiniz?" diye sorduğundaysa eskisinden daha büyük bir gürültü. Herkes bir şeyler anlatmaya çalışyor. Derken az önce ağlıyan çocuğun annesi bir seyehat gemisinin yolcuları olduklarını ve saldırıya uğradıklarını anlatıyor. Grand line' girmek için hazırlık yaptıklarını söyliyen bir tayfa gemiyi yağmalamış zorluk çıkarınca da batırmışlar. Ve tayfanın kılıç ustası bir çok kişiyi kılıçtan geçirmiş. Teknelere sığınan diğer insanlar ise bir kıyı bulmaya çalışıyorlar. Eğer bir kısmını kayığına alıp taşırsan ya da çevredeki kıyılara haber götürürsen kurtulmaları için bir şans yaratmış olursun. Ama öbür yandan teknelerini alıp onları suya atman daha karlı görünüyor çünkü bu adamların sana verebilecek hiçbir şeyi kalmamış ve tamamen savunmasızlar.
Teknedeki insanlara acıyorum. Ama hepsine birden yardım edemeyeceğimi de biliyorum. Ama bu insancıkların hiç birini geride bırakmakta istemiyorum. İnsanlara var gücümle bağırıyorum "biraz sessiz olun. hepinizi kurtaracak bir yol düşünmeye çalışıyorum." Derin derin nefes alıyorum. Ve yeniden bağırıyorum. "Kayığım çok küçük. Çok fazla kişi taşıyamaz. Ama aranızdan sağlam 2 kişi gönderirseniz beraber gitip yardım bulabiliriz" Aslında sadece insanların umudunu kırmamak için böyle diyordum. Asıl amacım o 2 kişiyi tayfama katıp bu insanları ölüme terk etmekti. Bir yandanda o kadının kucağındaki çocuğa bakmamaya çalışarak, kendi kendime "Sonuçta ben bir korsan olmaya çalışıyorum. Yani onları bu hale getiren türden bir adam. Hemde onları kurtarmamın hiçbir yolu yok." diye kendimi avutuyordum.
Teklifin üzerine sağlam herkez hatta yaralılar bile ayağa kalkı seninle gelmek istiyor. Onlarında bunun geri dönüşsüz bir yol oldunu bildiklerini fark ediyorsun. Belki onlarca kişi seninle gelmek için ayağa kalktı. Küçük bir kayığa binmek için bu denli istekli olmaları seni şaşırtmaya başlıyor. O sırada Kadın sana sesleniyor: "Git buradan , Burda senin işine yarıyabilcek birisi yok. Şu sağlam gördüklerinin hiç bir işine yaramaz. Uzaklaz buradan yoksa sende..."
Teknelerdeki insanların hepsi hastaydı. Ve ağır şekilde hastaydılar. Derken seninle gelmek için ayağa kalkanlardan birinin sağ kolu gözlerinin önünde kopup düştü. Öylece donup kaldın. İnsanlar bağırıyor, ağlıyor ve çığlıklar atıyorlardı. artık onlar çoktan ölmüştü sadece gözlerinin ne zaman kapanacağını bekliyorlardı. Ayaktaki adamların hala sana seslendiklerini fark ettin hepsi kendisinin hasta olmadığını söylüyordu. Kadın sözlerine devam etti: " Yoksa sende hastalık kaparsın git buradan. Kimseyi yanına alma... Sadece bir kişiyi kurtarmanı istiyorum." Çocuğu gösterdi çocuk ağlamayı kesmişti. Ama hala hiçbir şeyin farkında değildi."Çocuğu götür onu bulduğun en yakın köye bırakırsın. Ama yeterki onu kurtar. O daha bir çocuk. Ve kurtarılmayı hak edicek kadar masum."
Gerçekten çok iğrenç bir sahneydi. Adamın kolu gözümün önünde kopup yere düşmüştü. Bir yandanda kadın "Çocuğumu kurtar" diyordu. Gerçektende kafam çok karışmıştı. Ama bu insanları burda acı içinde ölüme terk etmeye mecburdum...
Kadına bağımaya başladım "Tamam çocuğunu kurtaracağım. Ama bu durumda çocuğuna bakamam. Bana en azından yakacak bir şeyler verinde hem çocuğu hem kendimi ısıtayım."
Kadının sana verebilcek hiçbir şeyi yok ve konuşacak gücü olmadığını farkediyorsun hastalık kısa sürde çoğunu yorgun düşürmüştü. Kadın kısılmış sesiyle: "Çocuk hasta değil çocuğu kurtar. O hasta değil. O sadece bir çocuk daha 5 yaşında ve hiçbir günahın yüklenemiyeceği kadar masum. İnanç sahibi Her insanı ağlatabilecek kadar masum. Kurtarılmayı hak edecek kadar masum . Kurtar onu..." Dedikten sonra bilincini yitirdi çevrene baktığında kayığına binmek için ayağa kalkanların çoğunun devrildiğini görüyorsun. Etrafı dayanılmaz bir koku sarıyor. Sanki bir asit insanları eritmiş gibiydi. Öyle ki ölenlerin vücudundan buhar halinde kan yayıldığını gördün. Manzara karşısında donakalmıştın onlarca insan birkaç saniyede erimişti gözünün önünde. Ve kıpkırmızı bir sis görüşü dahi kapatıcak şekilde yayılmıştı çevrene. Tek ses geri kalan çocuğun ağlamalarıydı. Bunu nasıl bir korsan tayfası yapmış olabilirdi. Bu nasıl bir güçtü. Bu sorular aklına geri dönme fikrini getiriyordu. Kan ve Ölüm içinde bir yaşam... geleceğin bu mu olmalıydı...
-- Edited by Rayleigh on Thursday 5th of July 2012 09:56:50 PM
Geri dönemezdim. Kararımı çoktan vermiştim ve geri dönmek erkekliğe sığmazdı. Çocuğu kayığa aldım bende teknelerden birine çıkıp cesetleri suya attım. Çocuk hiç durmadan ağlıyordu. Çocuğun anesini suya atarken neredeyse bende ağlayacaktım. Tekne temizlenince çocuğuda aldım yeniden yola koyuldum. Bunu kimin yaptığını düşünmekten ne kızı düşünebiliyordum ne de limanda bana aranıyor posteri veren o adamı. Sadece ağlayan çocuğu teselli etmeye uğraşıyordum. Çocuğun ağlaması biraz geçince başını okşayıp "Senin adın ne?" diye sordum. Küçüklüğümden beri çocuklarla konuşmayı becerememişimdir.
Çocuğa "Hah şöyle. Sana bir aile bulana kadar birlikte yolculuk yapacağız ve kimse ağlayan bir yol arkadaşı istemez" diyorum, gülümsüyorum ve devam ediyorum. " Adanızda neler olduğunu biliyormusun? Ve hatırladıklarını banada anlatırmısın?" Çocuktan çok fazla bilgi alamıyacağımı biliyordum ama en ufak ip ucu bile işe yarardı.
Çocuk durumun ciddiyetinin farkına varmış gibi yaşından beklenmiyen bir olgunlukla karşılıyor seni: "Adamız yok bizim gemiyle seyehat eden bir ticaret topluluğuyuz... Topluluktuk." Başını biraz eğip suya bakıyor dalgaları seyrediyor. Bir korsan gemisi bize saldırdı. Her şeyimizi elimizden aldılar gemimizi de... sonra Şişman bir adam geldi garip elbiseleri vardı. Ağzından bir duman üfledi ve duman bir anda her yeri kapladı. Yeşil bir dumandı... İçinde.. İçinde hastalık vardı.. Sonra herkes teknelere binip oradan kaçmaya çalıştı. Annem hepimizin ölüceğini söyledi ama ben kurtulacakmışım. Ben ölümsüz olduğum için hastalanmadım... Zaten sonrada sen geldin." Çocuğun anlattıkları nekadar doğru ne kadar Hayalgücü bilmiyorsun ama zaten elinde başka bir tanıkta kalmış değil şimdi okyanusun ortasında beş yaşında bir çocukla yalnızsınız. Bir okyanus.. Bir kayık.. Bir adam ve Bir çocuk. İşte Macera şimdi başlıyor
RP out: Çocuğun kız olduğunu önceden söylemiştim zaten
Upgrade
Yetenek statı +1
Karakter statı +1
Birde artık bir tayfan var :D
-- Edited by Rayleigh on Friday 6th of July 2012 09:18:29 AM
