One Piece Rpg

Süzme... Evet süzme, doğru kelime buydu. Altındaki kumlar adeta süzülmüş gibi tane tane akıyordu rüzgarda. Bulutlardan ayrılıp akarak yere gelen rüzgar. Onlarla temas ettikçe dalgalara dönüşüp savuruyordu fütursuzca. Geniş yollarda yürürken yolunu kesip kimsin diye sorucak oluyor bir kum ve rüzgar curcunası sonra konuşmana fırsat vermeden geldiği gibi kaybolup gidiyor. Sanki her bir tanesi ayrı bir maceraya atılacakmışçasına Savruluyorlar havada. Karargahın yakınlarına geldiğinde. Diğerleri kadar hevesli olmayan bazı kum tanelerinin omzuna bir kuş gibi kondukları görüyorsun. Düşünüp de yaptığından değil ama bir refleksle omzunu silkeliyor elin.
Karargahın önünde bekleyen iki asker seni karşılıyor ve "Buyrun A-101 Denizci karargahına hoşgeldiniz ne istemiştiniz ?"

Askerlarden biri seni içeriye götürüyorlar. Çok büyük ve görkemli bir bina. Yuvarlak şeklindeki ana girişin kapısındasın. Tam karşında kalan kaptanın odasıyla aranda 20 metre var. bu mesafe yürüyerek 7-8 metreye düştüğünde sen getiren asker sağa dönüyor. Ve tabii ki sen de.. Döndüğünüz tarafta kayıtlar girişi ve dosya oluşturma odası var. Siz ikincisine giriyorsunuz. Asker senin durumunu anlatıp tekrar nöbet yerine dönüyor. İçeride yüzlerce dosya, ÜZeri tamamen dolu bir masa. Ve masanın üzerindeki dosyaların arkasında kaybolmuş bir adam var. Bu yarı görünmez adam sana bir form uzatarak: "Doldur" Diyor.

Tam adı:

Doğum yeri:

Boy:

Kilo:

Yetenekleri:

Kısa geçmiş:

Donanma size niçin ihtiyat duyuyor:

#Er

#Ast Subay

#Subay
-------
#Aşçı

#Doktor

#Marangoz

Rp out: Editledim. Atsubay olarak başlayayım o zaman. Bu arada marine işareti gelecek mi bana ?

Rp İn: Formumu bana veren kişiyi doğru uzatıp sorumun cevabını bekliyordum. Büyük bir dikkatle kendine işine vermiş olsa ki benim söylediğimi ve formumu uzattığını farketmemişti bile. Sessiz bir şekilde formumu uzatıp bekledim. İnsanların bana böyle ilgisiz yaklaşmasına alışmıştım artık. Ben de artık öyleydim onlara karşı. Birkaç dakika geçtikten sonra kolum ağırmaya başlamıştı. Artık tam bir şeyler söylemek üzeredeydim ki adam sonunda bana bakıp "Bana değil kaptana gidecek" demekle yetindi. Sonra yine dosyaların arasına gömüldü. Bu kadar mıydı o uzun bekleyişimin cevabı? İçimden adam küfredip odadan dışarıya çıktım.

Kaptanla buluşacaktım demek ha!. Bu benim için zordu fakat gitmek zorundaydım. Girişte büyük ihtimalle kaptanın odası olan odaya doğru gittim. Kapısını çaldım ve cevap gelmesini bekledim. Cevap gelince içeri girip "Merhaba, Ben Yoochun. İş başvurusu için gelmiştim" dedim. Sonra yavaşca masasına doğru ilerleyerek formu uzattım.

Kaptan ona uzattığım formu alarak incelemeye başladı. Bir yandan da "İş başvusu ney lan! Lokanta mı burası?" sinirle bir süre söylendikten sonra eliyle işaret edip "Geç şuraya bekle fazla da ses çıkarma." dedi. Ne yani ne deseydim iş başvurusu için. Bak yine dedim. Sonuçta bu marine bir iş bende orda çalışmak için başvuruyordum. Bir de gelmiş beni azarlıyor. Piçe bak Kaptanlığı görsteririm ben ona derken içiimden "tsssss" iğrenç bir yılan sesi çıkarmıştım istemsizcene. Uppss... Uff yine oldu inşallah bir şey çakmamıştır. Nedense sinirlenince bu sesi çıkartıyordum. Belki içimdeki lanet beni ele geçirmeye çalışıyordu. Böyle söyleyince korkmaya başladım. Ya beni ele geçirip bir daha insan haline dönemezsem... Dönmesem ne olacak ki sanki şu an insanlığımla yaşıyordum diye düşünmeye başladım kaptanın gösterdiği yerde sessizcene oturarak.

-- Edited by MurdocK on Monday 6th of August 2012 01:50:30 PM

Sessizce kaptanı izliyordum bir yandan düşüncelere dalarak. Bir iki dakika kaptan dosyama bile bakmamıştı. Piç kaptan hemen hallet de işimi halledeyim. Eğer bir gün bu adadan ayrılırsam ki zaten ayrılacağım o zaman seni o sakladığım gücümle zehirleyip gidecektim. Görürsün sen kaptan aslında göremeyebilirsin hahahaahaa. Oh be sonunda benim dosyama bakmaya başladı bakalım ne diyecek. Kötü mü iyi mi kabul edildim mi edilmedim mi? Bir dakika ben niye heyecanlanıyordum ki basit bir işti bu. Belki ilk günden bırakacaklarımdan. Neyse sonunda dosyamı okudu ve imza attı ardından "Tamam al şunu da çık dışarı. Yüz başına git; Benim gönderdiğimi söyle şu kılıç yeteneğini bir test etsin. Sonrada seni bir birliğe koysun" dedi. "Yüzbaşı nerde*" diye sordum. Çünkü bu mükemmel binadaki hiç bir odayı hiç bir kişiyi bilmiyordum. Cevabımı aldıktan sonra yola koyuldum. Kılıç tekniklerim fena sayılmazdı. Lanetimden önce onunla geçiniyordum babamla beraber. Birkaç dakikalık arama sonunda yüzbaşının odasını bulup kapıyı çaldım. İçeri girip "Merhaba ben Yoochun beni kaptan yolladı. Kılıç yeteneklerimi test edecek mişsiniz?" Bu cümle nedir şimdi yine dalga geçilecektim. Ne olur dalga geçme bak sana da düşman kesilmeyeyim yüzbaşı kendi iyiliğin için.

Yüzbaşı söylediklerim üzerine önündeki sepetten bir elma çıkarıp masanın üstüne koydu. "İyi kes bakalım bunu." dedi. Bunlar şaka mıydı ? Biri bana eşek şakası mı yapıyordu. Elmayı kesemeyen kılıç yoktur ki. Şimdi böyle düşününce elmada bir terslik olabileceğini düşündüm. Ama normal yediği sepetteki elmalardan birisiydi. Cadının pamuk prensese verdiği değil. Elmayı elime aldım. Gerçekten de normal elmaya benziyordu. O zaman bu karargahtakiler delirmişti. Hiç korsan saldırısı almayacaklarını sanıp ilgisiz davranmaya başlamışlardı bence. Önce kaptan sonra yüzbaşı. Başlarım böyle olduktan sonra zaten bana karışan olmazdı. Rahatım yani. Kılıcımı çekip elmayı havaya attım.Elmayı havada kesip diğer elimle elmanın yarısın tutup yiyecektim. Böyle daha artistikti. Bakalım sonuç ne olacaktı.

Elmayı havada kesmiştim bu güzeldi fakat hamlanmışım uzun süredir kılıç kullanmadığım için. Elmaların ikisi de yere düşmüştü. Fakat beni takmayan yüzbaşı bunları farketmediği için sadece kendime rezil olmuştum. Büyük ihtimal testten geçmiş olacaktım ki çok zor bir testti gerçekten, yüzbaşı bir kaç dosya bulup doldurdu. Sonra bana verip "Tamam şimdi bunları al. ilk geldiğin dosya odasına götür. doldurup imzalasınlar" dedi. Kimsede demiyor ki aga bu nedir? Kimdir? diye. Ya casus korsan olsaydım ne olacaktı o zaman hallerine. İnsan az takar demi yaptığı işi. Aslında kızgınlığım yaptıkları işe karşı ilgisizlikleri değil her zaman olduğu gibi bana olan ilgisizlikleriydi. Hep kendime alıştığımı söylediğim şey aslında hiç bir zaman peşimi bırakmayacaktı tıp ki benim kardeşimi öldürdüğüm gerçeği gibi...

Yol nasıl geçmişti anlamamıştım. Girişteki askerin beni getirdiği yere geri dönmüştüm. Yine elimden formları almasını bekleyecektim. Sonra o beni kaptana, kaptan da yüzbaşına, yüzbaşı da uşağa... Bir dakika o farklı bir şeydi. Neyse odaya girdim ve formu uzatıp "Yine ben sevindin mi?" dedim. Şimdi bunu neden dediysem. 

Adam elimdeki formları o güzel soruma cevap vermeden almıştı. Zaten cevap vermesini istemiyordum öyle bir saçma soruya. Ama bu marine karargahı bir eşek şakası falan olmalıydı. Şaka olsa birle onu bozmayacak oynamaya devam edecektim. Adam işini bitirdikten sonra tek bir kağıdı bana uzatıp "Bunu al evine git yarın gel başlayıp başlayamayacağını öğren." dedi. Demek daha kabul edilmemiştim. Zaten kabul etmemeleri geçmişimi araştırmaları gerekiyorlardı. Peki ya evim ? Benim evim diyebileceğim bir yer yoktu şu ana kadar. Bu ne o olaylardan sonra ne de içimdeki lanetten dolayı olmuştu. Benim doğduğumdan beri evim dediğim yer olmamıştı. O zaman şimdilik bir motel bulup daha sonra da kendime ev bakabilirdim. Ya da birisini öldürüp evine yerleşebilirdim. Ancak şehirdeki insanların birbirlerine yakınlık derecesini bilmiyordum sonra sakata gelmeliyim. İlk önce motelde kalayım daha sonra ise bir şeyler bulurdum. Adamın uzattığı kağıdı alıp hiçbir şey söylemeden uzaklaştım. Kendimi o güzel binadan dışarı atmak istemesem de bu kadar insanlarla yakınlaşma yeterdi benim için. Evet eski dostlarım yine ben geldim. Kum rüzgar güneş...

Kafama kapşonumu yine geçirip o geniş yollarda yürümeye başladım bir han bulana kadar.

Bu şehrin durumu hiçte iyi gözükmüyordu. Zenginler ve fakirler arasında o kadar fark vardı ki şu an girdiğim dar sokağa zenginlerin şişman vücudu sığmaz burdakinlerin ise daha üzerlerine giyecek kiyafetleri yok gibiydi.  Birden yalın ayak koşan bir kız hemen önümden geçmişti. Yalın ayak? Burası çöldü. Kumun sıcaklığı o kadar fazlaydı ki hele ayakları yanan birisi için güneşten bile fazla olmalıydı. Fakat sıcağa aldırmadan koşuyordu. Hedefi her neyse onu başarmak uğruna acılarını hiçe sayıyordu. Bu acıyı çektiren eski dostum kuma bunu yapması için onu zorlayan güneşe bakmak için başımı kaldırınca etrafımdaki yıkık dökük hanları görmeye başladım. Sağdakilerden birisi için harap olmuş demek az kalırdı. Üzerindeki korsan bayrakları kazınmıştı. Sol taraftaki ise diğerinden az da olsa iyiydi fakay onunda pek lüks olduğu söylenemezdi. İkisinden birini tercih edecektim. Yanımda 1000 beli vardı. Bununla burada bir kaç gün kalmak sorun olmazdı heralde? Zaten şu zengin piçlerinden birinin evine yerleştikten sonra sorun kalmazdı. Harap hanlarda yatmaya alıştığım için sağdakine gitmeye karar verdim. Parası ucuz olmalıydı. Kapıdan içeriye girdim. Etrafımı incelemeye başladım.

Adam bana bakıp ilginç bir cevapla karşılık vermişti ""Geceliği 200 Beli. Ve bu hanın alt katı yok." ne 200 beli mi burada en fazla 5 gün kalabilirdim. Böyle yıkık dökük hanı daha ucuz beklerdim ama diğer adadakiler de bundan farklı değillerdi. Evinin olmamasının dezavantajlarından biriydi bu. Paran hemen suyunu çekiyordu. Fakat "Alt katta yok ne demek? Bu sesler nerden geliyor o zaman?" dedim şaşırarak. Alt katın olup olmaması benim için problem değildi fakat seslerin kaynağının ne olduğunu nereden geldiğini bilmek istiyordum. Belki eğlenceye katılıp onlarla birlikte eğlenecektim belki de onların eğlencesini benim hayatım gibi zehir edecektim. 2. seçenek benim için uygun gibi duruyordu. Zaten o zorlu(!) testte hamlandığımı farketmiştim. Bu benim için gayet eğlenceli antreman olabilirdi. O zaman herkes eğlenmiş olacaktı. Fakat bu parti neredeydi. Sorduğum soru üzerine han görevlisine bütün dikkatimi vererek bakmaya başladım

-- Edited by MurdocK on Wednesday 8th of August 2012 04:33:01 PM

Adam sana bakıp ilginç bir cevapla karşılık veriyor: "Geceliği 200 Beli. Ve bu hanın alt katı yok."

Han görevlisi bana biraz daha yaklaşmak için masaya yaslanıp gözlerimin içine bakarak "Bu hanın alt katı yok merdivenler sadece yukarı çıkarlar. Ve bu odada ses falanda duyulmuyor. Eğer kalıcaksan geceliği 200 Beli kalmayacaksan siktir git" dedi. Bu handa bir şeyler döndüğü kesindi. Cebimden 200 beli çıkartıp "Tamam tutuyorum bir oda" deyip parayı uzattım. Bu heyecanı kaçıramazdım. Burada neler olduğunu çözmeden uyuyamazdım. Sözde olmayan alt kattaki olayların ne olduğunu bilmeden bu handan ayrılamazdım. Fakat yarın iş için yine karargaha uğramam lazımdı. Bu yüzden bu olay bu gece bitecekti. Eğlence başlasın...

Adam verdiğim parayı alıp cebine koydu. Arkasından bir anahtar seçip bana uzatırken "4 Numara yukarı çık odanı bul. Yarın ya anahtarı ya da 200 beli daha getirirsin." dedi. Anahtarı alıp  yukarı çıkarken burada neler döndüğünü düşünmeden edemiyorum. Akşam herkes yattıktan sonra alt kat var mı yok mu araştıracaktım. Aşağıda neler olduğunu öğrenmeden uyumayacaktım.

Yukarıda 4 numarayı bulduktan sonra kapıyı açıp içeri girdim. Oda tam bir fiyaskoydu. Sadece bir yatak vardı duvarların haricinde. Ne pencere ne bir halı ne bir dolap sadece yatmak için yatak.  Fakat bu gece geçtikten sonra belki buradan ayrılırdım. İşe kabul edilirsem denizcilerin özel karargahında kalabilirdim. Olmadı bir zengin evine girer orada rahatıma bakardım. Zaten bu gece de pek uyuyacağımı zannetmiyorum. Şimdi olanları öğrenebilmek için gecenin çökmesini bekleme vakti.